Dane ogólne:
Długość życia: 12-15 lat
Pies wzrost: 64-70 cm
Pies waga: 30-40 kg
Suka wzrost: 58-64 cm
Suka waga: 22-30 cm
Cechy rasy:
-pielęgnacja sierści: łatwa
-koszty utrzymania: przeciętne
-aktywność fizyczna: przeciętna
-dobry stróż
-charakter układów z właścicielem
Akita:
Jeszcze bardziej niż wygląd akity zafascynować może jego charakter. Wiemy już ,ze był psem myśliwskim, że był także psem bojowym, że był obrońcą i stróżem z silnym instynktem terytorialnym i olbrzymią nieufnością do wszystkich istot spoza swojego stada. Wiemy także, że bardzo silnie przywiązuje się do swojej rodziny, szczególnie zaś do jednej osoby, której przewodnictwo potrafi bezwarunkowo zaakceptować . Trudno opisać wszelkie meandry charakteru akity w paru zdaniach. Generalnie jest to pies, o którym można śmiało stwierdzić, iż jest warunkowo udomowionym wilkiem. Dlaczego? Otóż żadne najbardziej "aksamitne" warunki, trwające wiele lat nie przekreślą w akicie umiejętności przystosowawczych, umiejętności łowczych, czy instynktu ochrony swojego terytorium przed intruzami - akita spędzi kilka lat na życiu "kanapowym" a kiedy tylko nadarzy się okazja - zapoluje, choć nigdy tego dotąd nie zrobił (wiele dzikich zwierząt w niewoli zatraca instynkty łowcze, albo zatraca możliwości fizyczne i nie ma kondycji potrzebnej do upolowania zwierzęcia). Akita zawsze będzie miał instynkt pilnowania swego terytorium. Jego terytorium to będzie także auto, czy jakiekolwiek miejsce, gdzie jego stado będzie przebywało choćby przez chwilę. Akita nie jest psem, który szczeka bez potrzeby, potrafi przyzwyczaić się do dużego ruchu przechodniów obok swojego podwórka, jednak jeśli jakaś osoba zwolni, zacznie się rozglądać lub czekając na kogoś chodzić tam i z powrotem, akita natychmiast zacznie go bacznie obserwować, wszelkie dla niego podejrzane czyjeś zachowanie obwieści szczekaniem. Jeszcze bardziej niż wygląd akity zafascynować może jego charakter. Wiemy już ,ze był psem myśliwskim, że był także psem bojowym, że był obrońcą i stróżem z silnym instynktem terytorialnym i olbrzymią nieufnością do wszystkich istot spoza swojego stada. Wiemy także, że bardzo silnie przywiązuje się do swojej rodziny, szczególnie zaś do jednej osoby, której przewodnictwo potrafi bezwarunkowo zaakceptować.Trudno opisać wszelkie meandry charakteru akity w paru zdaniach. Generalnie jest to pies, o którym można śmiało stwierdzić, iż jest warunkowo udomowionym wilkiem. Dlaczego? Otóż żadne najbardziej "aksamitne" warunki, trwające wiele lat nie przekreślą w akicie umiejętności przystosowawczych, umiejętności łowczych, czy instynktu ochrony swojego terytorium przed intruzami - akita spędzi kilka lat na życiu "kanapowym" a kiedy tylko nadarzy się okazja - zapoluje, choć nigdy tego dotąd nie zrobił (wiele dzikich zwierząt w niewoli zatraca instynkty łowcze, albo zatraca możliwości fizyczne i nie ma kondycji potrzebnej do upolowania zwierzęcia).
Akita zawsze będzie miał instynkt pilnowania swego terytorium. Jego terytorium to będzie także auto, czy jakiekolwiek miejsce, gdzie jego stado będzie przebywało choćby przez chwilę. Akita nie jest psem, który szczeka bez potrzeby, potrafi przyzwyczaić się do dużego ruchu przechodniów obok swojego podwórka, jednak jeśli jakaś osoba zwolni, zacznie się rozglądać lub czekając na kogoś chodzić tam i z powrotem, akita natychmiast zacznie go bacznie obserwować, wszelkie dla niego podejrzane czyjeś zachowanie obwieści szczekaniem.Jako szczeniak akita jest ostrożny i musi się dokładnie zapoznawać z nowościami, zanim zacznie swobodnie zachowywać się w nowych sytuacjach, czy wobec nowo poznanych osób, czy innych zwierząt. W szczenięctwie pod okiem matki, czy w towarzystwie rodzeństwa, czy tez ludzkiego przewodnika uczy się bardzo szybko, dzięki wrodzonej ostrożności, a także dużej uwadze skupionej na nowościach i wielkiej wrażliwości na nieprzyjemne doznania. Zazwyczaj po jednej próbie zapamiętuje, co jest przyjemne i co się opłaca, a co nie. Trzeba z nim postępować bardzo stanowczo i zarazem delikatnie, karcenie trzeba ograniczyć do potargania za fałdę skóry na karku (podobnie, jak to czyni psia matka),można równocześnie z tym użyć słownej reprymendy, np. nie ruszaj i to wystarcza małemu akicie by więcej nie próbował np. brać do pyszczka i podgryzać niedozwolonych przedmiotów. Dobrze też zaraz po takim skarceniu dać mu jego zabawkę (akita powinien mieć liczne zabawki "akcesoria" i szybko nauczy się używać swoich rzeczy i nie będzie niszczył tych, które przynależą człowiekowi). W przyszłości wystarczy słowna reprymenda na jakieś niepożądane zachowanie wydana stanowczym głosem. Bardzo istotne jest by zdawać sobie sprawę, "czym skorupka za młodu..". Niedopuszczalne jest wieczne stosowanie do szczeniaka "ciućkania" i rozczulania się nad wszystkim i co chwilę żałowania pieska oraz nagradzania i wybuchów radości tylko na jego szczenięce zachowania. Od malca od akity już trzeba wiele wymagać, stawiać mu różne zadania i chwalić, kiedy je wykona dobrze. Akita może być wspaniałym towarzyszem człowieka i przyjacielem całej rodziny, może wspaniale znosić towarzystwo obcych dla niego ludzi, naszych znajomych, a nawet tych, których dopiero poznajemy. Akita może zachowywać się bardzo dostojnie w towarzystwie obcych psów i nie zaczepiać ich do ataku, może zaprzyjaźnić się z wieloma innymi, obcymi mu nawet psami, może żyć w wielkiej komitywie z kotem, a także z wszystkimi zwierzakami, które odpowiednio mu przedstawimy, może być niezwykle tolerancyjny i delikatny wobec nawet malutkich dzieci, a z większymi bawić się bez uczynienia im krzywdy. Trzeba tylko umieć go dobrze wychować, a podstawą dobrego wychowania akity jest znać podstawy behawioryzmu i samemu umieć jasno, czytelnie przekazać akicie tę wiedzę.
Pati
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz